In het verleden waren er meer significante verschillen in de redenen waarom mannen vreemdgaan en waarom vrouwen vreemdgaan, waarbij mannen vaker vreemdgaan vanwege seksuele verscheidenheid en vrouwen vaker vreemdgaan vanwege ontevredenheid over relaties. Maar tegenwoordig wordt die kloof tussen mannen en vrouwen in ontrouw kleiner: mannen en vrouwen bedriegen om veel van dezelfde redenen en in vergelijkbare mate.
“Vrouwen bedriegen om vele redenen, net als mannen,” AASECT-gecertificeerde sekstherapeut en gediplomeerd adviseur Tammy Nelson, Ph.D. , deed hier onderzoek naar.
Redenen waarom vrouwen vals spelen in relaties:
1. Vrouwen bedriegen voor seks.
“Vrouwen waarderen goede seks net als ieder ander”, zegt Nelson. “Vrouwen bedriegen als ze een man of vrouw vinden die hen opwindt.” Als iemand je vertelt dat mannen bedriegen voor seks en vrouwen bedriegen voor emotie, voegt ze eraan toe, hebben ze het misschien bij het verkeerde eind. Een recente studie gepubliceerd in de Journal of Sex Researchwees uit dat, hoewel mannen nog steeds ontrouw zijn vanwege seksuele variatie, behoort het nog steeds tot de top drie van redenen waarom vrouwen vals spelen.
2. Ze zijn niet tevreden met hun huidige relatie.
Dezelfde studie vond een andere belangrijke reden waarom vrouwen overspelig zijn en dat is omdat ze niet meer verliefd zijn op hun huidige primaire partner. Zelfs als de liefde er nog steeds is, kan een vrouw die ongelukkig is in haar relatie meer geneigd zijn vreemgd te gaan. Of het nu gaat om woede, thuissituatie, financiële problemen, familieproblemen – de lijst gaat maar door – ze kunnen het gevoel hebben dat bedrog hen zal bieden wat hun huidige relatie niet heeft.
Cleopatra was naar verluid getrouwd met haar eigen broer en ook voor de Habsburgse adel was een gezin stichten met familieleden niet vreemd. Dit gebeurde veelal om politieke redenen. Ondertussen hebben dat soort ‘rationele’ beweegredenen plaatsgemaakt voor een nieuwe romantiek. Gedragsecoloog Wendt Müller (UAntwerpen) gaat dieper in op inteelt en de gruwelijke gevolgen daarvan.
Incest of bloedschande is strikt genomen en van oudsher geslachtsgemeenschap tussen naaste bloedverwanten. Het woord komt van het Latijnse incastus, hetgeen “onkuis” betekent.
Wanneer een stel besluit hun relatie te beëindigen, is het resultaat niet altijd een zuivere pauze. Er is vaak een zekere mate van contact dat doorgaat en soms ook seks.
Wanneer een stel besluit een relatie te beëindigen, is het resultaat niet altijd een zuivere breuk. Er is vaak een zekere mate van contact dat doorgaat en soms ook seks. Maar wie heeft er seks met een ex – en waarom? En zijn de antwoorden op deze vragen vergelijkbaar of verschillend voor mannen en vrouwen?
Een reeks studies gepubliceerd in het tijdschrift Evolutionary Psychology biedt een fascinerende inkijk in de wereld van seks tussen uiteenvallende koppels.
In de eerste studie rekruteerden onderzoekers 212 universiteitsstudenten (gemiddelde leeftijd van 21, van wie de meesten blank en heteroseksueel waren) die eerder seks hadden gehad met een partner met wie de relatie was verbroken, specifiek gedefinieerd als ‘geslachtsgemeenschap met een ex-romantische partner met wie het individu in een langdurige, toegewijde relatie zat en waarbij deze seksuele activiteit plaatsvindt binnen 2 weken na de beëindiging van de relatie. “
Waarom zou je je alleen concentreren op seks die binnen twee weken na het uiteenvallen plaatsvindt? Omdat uit onderzoek blijkt dat verdriet meestal twee weken na een breuk zijn hoogtepunt bereikt en na ongeveer vier weken begint af te nemen. Vier weken na het uiteenvallen is ook het moment waarop mensen gemiddeld seks hebben met een nieuwe partner. In het licht hiervan wilden de onderzoekers seks met een ex bekijken in een tijd voordat de emotionele nood het grootst was (om ervoor te zorgen dat verdriet niet de primaire motivator was) en ook voordat ze waarschijnlijk seks hadden gehad met iemand anders.
De gevolgen van de toegenomen online aanwezigheid van jongeren van 13 tot 17 jaar zijn
Bron https://cybersquad.be/nl/
niet onschuldig. Om maar één voorbeeld te geven: cyberpesten komt in Europa en wereldwijd steeds meer voor. België blijft uiteraard niet gespaard. 90% van onze jongeren is online actief en meer dan 80% gebruikt elke dag sociale media. Hun smartphone is hun levenslijn met de rest van de wereld. Hun sociaal leven speelt zich af tussen het scherm en de echte wereld.
Jongeren beleven fantastische momenten online, maar soms loopt het fout. En dan weten ze vaak niet hoe ze zich kunnen laten helpen.
Child Focus wil de jongeren meer bieden dan een telefonische hulplijn. Zij moeten ook op andere manieren vragen kunnen stellen, praten over de problemen die ze online ondervinden en advies vragen over hun houding ten opzichte van seksualiteit, liefde, vriendschap, digitale relaties, privacy, reputatiebescherming en natuurlijk digitale veiligheid.
De ouders blijven een belangrijke bron van informatie en hulp voor de kinderen. Maar soms is de mening van een leeftijdgenoot nog zo sprekend.
Om hen te helpen lanceert Child Focus een nieuw initiatief met de hulp van Google en Test Aankoop: CyberSquad. Een digitale oplossing, samen met hen en voor hen gecreëerd.
Sinds 25/11/2020 staat CyberSquad.be online, een nieuwe website waar jongeren met vragen over moeilijke thema’s terechtkunnen. Het moet een online plek worden voor en door jongeren, onder het motto “Never alone, together online”. Ze kunnen er hulp zoeken, maar ze kunnen er anderen op basis van hun eigen ervaringen op het internet en sociale media ook zelf helpen.
Liefdesrelaties zijn verslavend, stelde antropologe en wetenschappelijk expert op het gebied van liefdesrelaties dr. Helen Fisher vast. Fisher deed baanbrekend onderzoek naar wat er in de hersenen gebeurt bij mensen die verliefd zijn en bij mensen die recentelijk zijn afgewezen door hun liefdespartner en deed een aantal interessante ontdekkingen.
Uit MRI scans bleek dat bij verliefde mensen het gebied in de hersenen actief was dat verbonden is met focus, met willen, motivatie en hunkeren naar… exact hetzelfde gebied als bij een cocaïneroes. Het bleek daarbij niet uit te maken of iemand nog maar sinds kort verliefd was of al meer dan 20 jaar op dezelfde persoon.
Alhoewel liefdesverslaving nog lang niet zo bekend is als een drugs- of alcoholverslaving, is het de eerste volgens Fisher de meest verslavende ‘substantie’ die er op aarde bestaat. En het kan behoorlijk uit de hand lopen. Deze kennis kan helpen bij wat er aan gedaan kan worden. “Als het een verslaving is, dan moet je het ook behandelen als een verslaving,” stelt Fisher.
Er zijn twee soorten relatieverslavingen. De eerste soort zijn de mensen die altijd een relatie willen hebben. Deze mensen nemen genoegen met iedereen die beschikbaar is, en denken dat ze verliefd zijn. Het belangrijkste voor hen is dat ze iemand hebben om van te houden.
Ten tweede zijn er mensen die als een val werken. Het moment dat ze een relatie aangaan, zijn ze eraan verslaafd. Ze kunnen niet loskomen, zelfs als de relatie schadelijk is, zelfs als het hun waardigheid aantast. De twee soorten delen dus een aantal kenmerken: de angst voor het alleen zijn, het gebrek aan identiteit en zelfvertrouwen en een constante zoektocht naar affectie en validatie van anderen. Ze zoeken beiden toevlucht tot extreem gedrag om de relatie te redden, koste wat kost, en worden extreem angstig als het lijkt dat het niet perfect gaat.
Niet-monogaam leven is helemaal niet vanzelfsprekend. We leven in een cultuur die monogamie als het ideaal ziet. We hebben over ons liefdesleven onbewust veel boodschappen gehad en normen die zeggen hoe het moet. Bijvoorbeeld dat je voor elkaar ‘moet kiezen’ en dat je daarmee andere mensen ‘moet uitsluiten’. Toch is het goed mogelijk, en voor velen heel natuurlijk, liefde en seksualiteit te delen met meer dan alleen één partner. Je kunt het vergelijken met de liefde voor je kinderen. Op het moment dat je een tweede kind krijgt, ga je niet opeens minder houden van de eerste. Je liefdesvoorraad is niet een eindig potje dat niet op raakt als je het deelt. Een gevleugelde uitspraak is dan ook ‘Liefde delen is vermenigvuldigen’.
De praktijk van alle dag is dan ook dat wij, ondanks het ideaalbeeld, eigenlijk al helemaal niet meer monogaam zijn. Seriële monogamie (verschillende monogame relaties na elkaar) is al een paar decennia ons standaardmodel. Nauwelijks iemand gaat nog als maagd het huwelijk in, 1 op 3 huwelijken eindigt in een scheiding, vreemdgaan komt in de helft van huwelijken voor.
Wanneer de vraag wordt gesteld: “Waar maken koppels ruzie over?” zeggen mensen meestal geld, seks, kinderen en schoonouders.
In romantische relaties kunnen koppels allerlei grote en kleine meningsverschillen hebben die de kwaliteit van hun relatie beïnvloeden. Als je je afvraagt wat het onderzoek zegt over welke paren het meest waarschijnlijk zullen vechten, ben je wellicht geïnteresseerd in de resultaten van een 2019-studie gedaan door psychologen Guilherme Lopes, Todd Shakelford, David Buss en Mohaned Abed.
Ze voerden een drietrapsonderzoek uit met recent getrouwde heteroseksuele paren, waarbij ze naar al hun onenigheiden keken, en wat ze vonden was behoorlijk interessant. Uit 83 redenen voor paarconflicten vonden ze 30 kerngebieden van conflict, die ze in zes groepen plaatsten.
Eén component was onvoldoende aandacht. Dit zou dingen omvatten als niet voldoende liefde en genegenheid tonen, gebrek aan communicatie, de ene geeft niet voldoende aandacht aan de andere, men voelt zich niet gewaardeerd en gevoelens worden niet gedeeld.
Een andere groep omvat kwesties van jaloezie en waargenomen risico van ontrouw, zoals praten met een ex, bezitterigheid, relaties in het verleden en verschillende meningen over vrienden en flirten daarrond.
Dan zijn er klusjes en verantwoordelijkheden – dagelijkse taken die koppels kunnen delen. Het huishouden, klusjes, meer werk in het huishouden doen, niet komen opdagen wanneer verwacht en het delen van verantwoordelijkheden zou hier passen.
Sandra Bullock, Anouk, Uma Thurman en prinses Diana hebben alvast één ding gemeen : al hun partners waren vreemdgegaan. De liefde is het allerleukste, interessantste, belangrijkste en ingewikkeldste onderwerp dat er bestaat. Mensen die gelukkig zijn in de liefde zijn meer tevreden met hun leven, hebben minder kans om ziek te worden en leven zelfs langer. Maar het vinden, veroveren en behouden van een partner is een hele kunst
Psycholoog dr. Tila Pronk van Tilburg University vroeg zich tijdens haar onderzoek af waarom iemand zou vreemdgaan. Ze stelt dat het vooral te maken heeft met impulscontrole en de mate waarop je alle verleidingen in je relatie wel of niet kunt controleren. Vreemdgaan, ontdekte psychologe Tila Pronk, is geen keuze uit vrije wil, maar een kwestie van hersencapaciteit. Hoe komt het dat de een helemaal geen moeite heeft om verleiding te weerstaan en dus niet snel vreemdgaat, terwijl het voor een ander supermoeilijk is?
Impulscontrole
Wanneer je je aangetrokken voelt tot iemand, worden de beloningsgebieden in je hersenen actief. ‘‘Dit zijn dezelfde gebieden die actief zijn als je bijvoorbeeld een stukje chocola eet”, vertelt Pronk. Er wordt dan dopamine aangemaakt en daar word je blij van. Wanneer je een relatie hebt, worden echter ook de controlegebieden actief. Deze hebben een remmende werking op de beloningsgebieden. Het verschilt per persoon hoe goed je bent in het remmen van die beloningsgebieden, oftewel hoe sterk je impulscontrole is.
Pronk en haar team hadden bij verschillende jonge mannen in een relatie hun impulscontrole getest. Daarna zetten ze deze mannen in een wachtkamer waar ook een mooie vrouw zat. Wat bleek? De mannen met een lagere impulscontrole gingen vaker flirten met deze vrouw. Toen Pronk dit onderzoek later bij jonge vrouwen in een relatie deed, kwamen hier dezelfde resultaten uit.
Is dit je al ooit overkomen? Je werd verliefd op iemand waar je niet bij kon zijn? Dit is omdat een van jullie al een verbintenis met een andere persoon had, vanwege een extreem verschil in leeftijd, omdat het onbeantwoorde liefde was enz. Wat de reden ook is, je werd verliefd op iemand die als verboden beschouwd werd.
Het is normaal dat dit op een gegeven moment gebeurt omdat het onbereikbare aantrekkelijk is en dit gebeurt meestal tijdens de adolescentie: de student die een oogje op zijn leraar heeft, enz. maar wordt pas echt een probleem wanneer iemand altijd valt voor een persoon die onbereikbaar of onmogelijk is. Sommige mensen gaan altijd op zoek naar een onbereikbaar persoon en blijven daardoor onbewust alleen.
Onmogelijke liefde is een verlangen naar iemand die weinig kans op succes heeft. Typisch, het object van onmogelijke liefde wordt beschouwd als iemand die je verlangens kan sussen, maar om verschillende redenen buiten je bereik ligt. Omdat mensen gemotiveerd zijn om te genieten van positieve emoties en deze te maximaliseren en negatieve emoties te minimaliseren, is het ervaren van onmogelijke liefde stressvol.
De obstakels in onmogelijke liefde kunnen variëren. Het voorwerp van je genegenheid kan aan iemand anders zijn gehecht, geografisch gezien onbereikbaar zijn, ongeïnteresseerd in jou als persoon, overleden of niet in staat je genegenheid terug te geven. Deze obstakels kunnen ertoe leiden dat je leed, angst, verdriet of woede ervaart. Omdat een alledaagse relatie echter niet mogelijk is, kunnen de deelnemers in een situatie van onmogelijke liefde veilig zijn om intens verliefd te zijn in een situatie die anders bedreigend zou zijn.
Er wordt beweerd dat een goed seksleven een van de beste manieren is om een relatie gezond en de partners tevreden te houden. Maar wat als het seksleven in een relatie begint te slabakken tot er uiteindelijk zo goed als niets meer van overblijft?
Ja, wat als mensen effectief in een seksloze relatie zijn beland? En met seksloos wordt hier bedoeld: maximum 10 maal seks per jaar hebben in een vaste relatie. Meestal is dat zelfs wat te optimistisch gedacht. Want het komt het er doorgaans op neer dat de partners als broer en zus samenleven.
De werkelijkheid is dat meer mensen dan je denkt, als partners samenleven in een relatie zonder seks. Deskundigen ter zake hebben uitgevlooid dat ongeveer twintig procent van de huwelijken en vaste relaties seksloos zijn.
Ongeveer 18% van de respondenten jonger dan 30 jaar had het afgelopen jaar minder
dan 10 keer seks gehad bleek bijvoorbeeld uit een onderzoek onder 2000 mensen op websites die Mumsnet en Gransnet hebben gevonden. Van alle leeftijden was het cijfer 29%. Hoewel er mensen zijn, vooral ouderen, die perfect gelukkig, verliefd en monogaam leven in een relatie met bitterweinig seks, is het binnen heel veel relaties wel degelijk een groot struikelblok.
Wie de grote online zoekmachines even raadpleegt, krijgt al snel een waaier aan statistieken te zien, die helaas zelden wetenschappelijk onderbouwd zijn. Zo zouden jonge koppels volgens de laatste cijfers ongeveer 111 keer per jaar vrijen, goed voor een gemiddelde van iets meer dan 2 keer per week. Eens op tram 3 zou de seksfrequentie elke 10 jaar met ongeveer 20 procent dalen.
BBC interviewde drie paren die, terwijl ze smoorverliefd zijn in de categorie vallen van een seksloze relatie.
“Ons gebrek aan seksleven ligt op dit moment aan mij,” vertelt Amanda, 35 jaar in het BBC programma Victoria Derbyshire.
“Ik ben de hele tijd zo moe omdat ik overvol zit op mijn werk en thuis ook, het is mijn libido vermoeid is.”
Amanda en Steve zijn zes jaar getrouwd. Terwijl ze naar hun 22 maanden oude zoon Elliott kijken en vrolijk door de kamer marcheren, lachen ze elkaar uit, omdat ze uitleggen waarom ze nu ongeveer eens in de zes weken seks hebben.
“Overdag seks en ‘s middags seks – met een kind in de buurt gebeurt dat niet”, zegt Steve, uit Londen. “Zelfs als je hem twee uur lang een dutje laat doen, heb je nog altijd de neiging om andere dingen te doen of wat slaap in te halen. ”
Maar het zijn niet alleen ouders die minder bevredigend seksleven hebben, aldus counselor en sekstherapeut Martin Burrow, van de organisatie Relate.
Er zijn meer en meer mensen die rapporteren dat ze ontevreden zijn over hun seksuele relatie. Of dat een culturele verschuiving is in het comfortabeler zijn om te praten over seks of dat mensen minder seks hebben, dat weet hij niet zeker
Je kunt een succesvolle relatie hebben, of er seks in zit of niet. Sommige mensen hoeven geen seks te hebben om gelukkig te zijn – sommige mensen wel.
Deze website bevat info die mogelijks niet geschikt is voor kinderen. U bevestigt minstens 16 jaar te zijn. Deze website gebruikt cookies. U gaat daarmee akkoord.
