Categorie: Therapie en hulp

🔊 Tekst voorlezen

Het woord pedofilie wordt door de meeste mensen waarschijnlijk meteen geassocieerd met seks met kinderen en vaak wordt het in één adem uitgesproken met misbruik.

Het begrip an sich verwijst echter oorspronkelijk naar liefde voor kinderen.

Zelfs in wetenschappelijke kringen wordt zelden een consensus bereikt en wordt gegoocheld met allerhande definities, gradaties en begripsomschrijvingen.

Uit onderzoek blijkt onder andere dat  gerechtsjournalisten zich vrij goed bewust zijn van de verscheidenheid aan pedofielen en pedoseksuelen  maar dat dit amper in hun verslaggeving tot uiting komt met als gevolg dat er overwegend negatief geschreven wordt over pedofilie in de nieuwsmedia.

Pedofilie is een term, die wordt gebruikt voor het zich seksueel primair aangetrokken voelen van volwassenen tot kinderen die nog niet geslachtsrijp zijn, minderjarig zijn en nog niet de leeftijd om seks te beleven bereikt hebben. De term wordt op twee 2 manieren vaak foutief gebruikt: Ten eerste slaat de term “pedofilie” alleen op het verlangen naar seksueel contact met kinderen, niet op het daadwerkelijk hebben van seks met kinderen. Het laatste heet pedoseksualiteit. Pedofilie is op zich niet strafbaar omdat onze gedachten in principe vrij zijn, pedoseksualiteit waarbij men overgaat tot het hebben van seks met kinderen wel.

Ten tweede is er pas sprake van pedofilie als een volwassene zich seksueel aangetrokken voelt tot prepuberale kinderen. In het dagelijks spraakgebruik wordt een volwassene die zich seksueel aangetrokken voelt tot personen die wel al geslachtsrijp, maar nog minderjarig (minder dan 18) zijn, vaak ten onrechte als pedofiel aangemerkt.  Pedoseksualiteit is dan ook niet helemaal hetzelfde als het wel strafbare feit van  seksuele handelingen met minderjarigen, wel geslachtsrijp, maar nog geen 16 jaar is.

In het internationaal gehanteerde classificatiesysteem van psychische ziektebeelden, het zogenoemde Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM-IV), valt pedofilie onder de categorie “psychoseksuele stoornissen” en staat daar opgesomd met de andere parafilieën: fetisjisme, transvestitisme, voyeurisme, exhibitionisme, masochisme en sadisme.

Pedofilie en kinderporno halen dagelijks het nieuws. De maatschappelijke verontwaardiging lijkt alsmaar groter te worden, hoewel nog veel onbekend is. Zo wordt alles wat met seks en kinderen te maken heeft geregeld (onterecht) op één hoop gegooid.

Pedofilie is een beladen onderwerp, waarover weinig harde cijfers bekend zijn. Schattingen gaan er vanuit dat 1 tot 3 procent van de volwassenen pedofiel is. Voor Nederland komt dit uit op ruim 100.000 mannen. “In elke stad, dorp of wijk woont er wel één”, zegt seksuoloog Erik van Beek die mensen met pedofilie behandelt. Een klein deel, de pedoseksuelen, vergrijpt zich aan kinderen, zegt hij. Meestal zijn het mannen, en heel soms een vrouw.

Seksuologen, ervaringsdeskundigen en behandelaars van pedofielen vinden dat het onderwerp, hoe gruwelijk ook, meer uit de taboesfeer moet komen.

Onderzoek suggereert dat een geïndividualiseerde benadering met behulp van cognitieve gedragstherapie de meest effectieve behandeling is voor mensen met een seksueel afwijkend gedrag. De therapie en de therapeut hebben behoefte  aan flexibiliteit om zich aan te passen aan de specifieke behoeften van de individuele dader om herval van daderschap te voorkomen.

Lees meer